تعیین رابطة بین سبک‌های دل‌بستگی و رضایتمندی زناشویی با شاخص عملکرد جنسی در زنان

پژوهش حاضر به بررسی رابطة بین سبک‌های دل‌بستگی و رضایتمندی زناشویی با شاخص عملکرد جنسی در زنان می‌پردازد. روش پژوهش از نوع هم‌بستگی است و 200 نمونة آماری به روش تصادفی خوشه‎ای از میان کلیة زنان مراجعه‌‌کننده به مراکز بهداشت شهر تهران در سال 1393-1394 در این پژوهش شرکت داده شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسش‌نامه‌های سبک‌های دل‌بستگی (AAI)، پرسش‌نامة رضایتمندی زناشویی (ENRICH)، و پرسش‌نامة شاخص عملکرد جنسی روزن (FSFI) استفاده شد. داده‌ها به روش ضریب هم‌بستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیره به روش گام‌به‎گام تحلیل شد. یافته‌های این پژوهش نشان داد بین سبک دل‌بستگی ایمن و رضایت‌مندی زناشویی با عملکرد جنسی در زنان رابطة مثبت معناداری وجود دارد (r = /245)، و بین سبک‌های دل‌بستگی ناایمن اجتنابی و ناایمن دوسوگرا با عملکرد جنسی در زنان رابطة معکوس و معناداری وجود دارد (r = -285, r = -287). هم‌چنین رضایت زناشویی با شاخص عملکرد جنسی رابطة مستقیم معناداری دارد (r = /222). بر این ‎اساس، سبک دل‌بستگی ایمن و دوسوگرا بیش‌ترین قدرت پیش‌بینی شاخص عملکرد جنسی را دارند، اما زنان با سبک دل‌بستگی ایمن و احساس رضایت‌مندی زناشویی بالا بیش از سایرین از عملکرد جنسی مناسب در روابط با همسران برخوردارند